Sunday, 18 January 2015

Al Kisah.....

Selamat Ulang Tahun Perkahwinan kepada Puan Norita dan Encik Bakri. Heee. Tahu tak...Dah berkurun anniversary tuuuu terlopehhhhh. Yang aku niii baru laaa terhegeh hegeh nak wishhhh.... Hahaha bukan terhegeh hegeh actually. Tapi sebenarnya aku cari album tak jumpa..... Cari kauuuuu... Kau ingat aku cari main main. Serata rumah aku geledahhhh.. Last last sekali kau tau kat mana aku jumpa? Aku jumpa dekat bawah plastik hitam yang dalamnya mengandungi spender spender yang dah tak terpakai. Tapi aku rasa takda la seteruk spender P.Ramlee dalam cerita Bujang lapok tuuu. See? Betapa hebatnya rumah aku menyimpan khazanah kan kan.. Haaa bila dah jumpa seketul album yang dicari tuu. Maka u pun snap laa.. Terhasil laa gambo macam niiiii..



Punya laa cari macam Mak Enon last last satu ja hang letak? Haha...Malas aku nak letak banyak banyak. Tapi yang peliknyaaaaa kenapa gambar aku takdak dalam niiiiii? Aaaaaaaaaaaa dimanakah aku berada? Hahahahaha kepala hotak hang. Waktu tuuuu hang pun belum dicipta tauuuuuuuuuuuuu. Aihhhhh. Hahahaha just kidding. Aku pun tau laaa. Sengaja nak melawak.

Haaaaaa. Hasil daripada perkahwinan tuuuuu maka lahir laaa sejambak bayi yang dilahirkan secara pembedahannnn. Hmmmmmm kenapa pembedahan? Menurut cerita mak aku kan. Masa aku kat dalam perut, aku ni songsang. Dah cuba dah pusingkan aku. Dari doktor sampai laaaa ke mak bidan. Time dipusing jaa aku menurut bila balik rumah. Makkkk aiiiii aku pun pusing balik. See? Perangai degil ni dah berkuatkuasa dalam diri aku sejak aku di dalam perut lagi. Sampaikan arwah Tok Kiah iaitu nenek aku kata kat Tok Nid, atok aku "degil sungguh cucu bongsu hang ni. Keluar nanti nak kena tarik telinga ni" hahahahaha tarik laa kalau sanggup tok oiii. Disebabkan songsang maka tak boleh laa bersalin normal. Bila aku dah matang, diorang mula laa proses tolak menolak mak aku ke bilik pembedahan. Masa pembedahan tu mak aku rasa badan dia bergetar macam washing machine tengah spin kain. Mak aku sedar sebab half bius ja kot. Tepat jam 2:23 petang. 9/2/1998 aku pun keluar laaa.  Tuuu nampak tak penderitaan seorang ibu nak melahirkan anak dia? Sebab itu laa jangan hairan kenapa darjat seorang ibu disanjung tinggi. Bukan senang dengan berat perut nak bawak kau kehulu kehilir. Kau ingat kau ringan? Lepas tu nak bertarung nyawa beranak kat kau pulak. Tapi ada kan anak yang terajang mak dia, anak yang bunuh mak sendiri. Alahaiiii. Tak kenang jasa sungguh kau ni. Kalau la aku jadi mak hang kan. Dari kecik kecik lagi aku picit hidung hang. Baru hang tau langit tinggi ka rendah. Haaaa. Gerammmmmmm. Okay berbalik pada kisah aku dilahirkan. Selepas semuanya selesai aku pun dimandikan semua. Perut mak aku dah dijahit. Maka datang laa kaum kerabat untuk melihat cucu bongsu Tok Nid ni. Yang datang tu semua cakap aku ni baby boy. Oiiii I'm girl okay. Sampaikan ayah aku pun mai nak azan. Maklum laa time aku keluar tu dia takdak. Tupp tupp mai nak azan. Mak aku cakap Iqamat laa. Perempuan. Ooooo ayah aku pun iqamat lahhhhh anak pertama dia ni. Ehehehehehe

Selepas semuanya okay. Aku pun dah boleh  discharged dah. Bila dah sampai rumah mak aku pun bertungkus lumus laa bukak buku sana bukak buku sini semata mata nak cari nama kat anak sulung dia ni. Ikutkan ayah aku dia nak letak nama Manja ja. Sebab panggilan Manja ni dia panggil sejak aku kat dalam perut lagi. Pastu Tok Nid pun cakap kalau nak letak nama mesti kena ada Nurul.Yuppp Nurul is Cahaya. Okay kalau digabungkan nama yang ayah aku bagi dengan nama Tok Nid nak ia akan menjadi "Nurul Manja" Makkkkk aiiiii sebelum korang gelak. Baik aku gelak dulu. Hahahahahahahahahahaha. Okay dah.
Takkan laa nak letak nama tuuu. Tak sesuai langsung okay. Oleh itu hiduplah aku di atas dunia ni tanpa nama. Hmmmm diorang panggil aku baby jaaa.. Kesian. Lepas tuu ayah aku pi laa beli set bersalin apa tahh kat mak aku. Nama produk tu "Syazira" dihdihdihdihdih T____T
Ayah aku berkenan terus nama tuuu. Tapi Tok Nid kata. Nurul tu dah lembut takkan nak letak Sya lagi. Dua dua lembut. Tak sesuai. Kalau "Sazira" takpa laa. Maka dari haritu aku pun dinamakan Nurul Sazira. Okay selesai sudah proses penamaan tuuu. Errr cerewet sungguh orang tua niiiii. Alahaiiii Tok Nid oiii. Tapi kiranya nama aku ni dinamakan sempena set bersalin yang mak aku guna laaa. Aiyooooo. Takpa laa at least ada nama kannnnn. Hmmm aku tak ingatlah macam mana sejarah orang boleh panggil aku Aiyra. Tapi lagi banyak orang panggil nama tu berbanding nama sebenar aku. Okay lah korang nak panggil laa apa korang nak. Semua boleh. Nurul ka, Aiyra ka, Sazira ka apa apa ja la asalkan sedap dipanggil. Kalau Muchie lagi teruk. Dia panggil aku "Kera" T_____T kuajoooooo. Hahaha redha je laa Aiyra oiiiii. Maka membesar laaa aku sambil memegang title anak tunggal sebab dah besar pun still takde adik. 


It's okay aku taknak sangat pun adik tuuuu. Yolahhh nanti diorang dah tak sayang aku. Tapi kalau ditengok dari perut ayah aku yang dah boyot semacam tuu. Comfirm!! Aku akan dapat adik kembar. Tapi kalau tengok mak I huuuuu mak slim you alll. Cantik sangatttt. Haahaahaha begitu lahhh lahhh Al kisahnya hidup den. Dah 16 Tahun dahh. Bila masuk 9/2/2015 ni aku cukup pulak 17 tahun. Aihhhh tua dah.


 

6 comments:

  1. Amboi nak cita habis aeh

    ReplyDelete
  2. Suka la bca ayt awk nie. Lwk sgt

    ReplyDelete
  3. Baru 16 tahun tp dah pandai karang ayat macam ni. Terbaik la aiyra boleh jadi penulis ni

    ReplyDelete
  4. Spender p.ramlee pon bleh la noh

    ReplyDelete
  5. Untung la anak tunggal kan

    ReplyDelete
  6. Cantik nama, cantik jugak rupa paras. Semoga keperibadian pun cantik jugak la

    ReplyDelete